Ποιήμα αφιερωμένο στον Άγιο Μάμα, του Γιάννη Βάρδα.

Άγιος Μάμας, ο προστάτης των βοσκών και των υιοθετιμένων παιδιών.

Βιογραφικό:

Γεννήθηκε στη Γάγγρα (σημερινό Τσανκιρί περίπου 140 χλμ ΒΑ της Άγκυρας) το 260 μ.Χ.

Λόγω της πίστεώς τους οι γονείς του φυλακίσθηκαν και πέθαναν εκεί με αποτέλεσμα να μείνει από βρέφος ορφανός και να τον υιοθετήσει.

Στα 16 του χρόνια τον συνέλαβαν ειδωλολάτρες για να αρνηθεί τη πίστη του αλλιώς θα τον βασάνιζαν.

Ο άγιος συνεχίζοντας να έχει τη πίστη του, τον βασάνισαν πολύ σκληρά:

Πρώτα τον έδεσαν για να τον κάψουν ζωντανό. Όμως οι φλόγες δεν πήγαιναν στον άγιο παρά στους στρατιώτες, στην αντίθετη κατεύθυνση.

Ύστερα του έδεσαν μόλυβδο στο λαιμό και τον πέταξαν στη θάλασσα.

Το θαύμα έγινε για δεύτερη φορά αφού κόπηκε το σχοινί και ο άγιος Μάμας βγήκε πάλι ζωντανός! 

Βγήκε, λοιπόν, στη στεριά και κατευθύνθηκε προς τα βουνά της Καισαρείας. Εκεί, έμαθε να ζει συντροφιά με όλα τα άγρια ζώα, που υπήρχαν στην περιοχή, ακόμα και με λιοντάρια. Κατόρθωσε να τα εξημερώσει, να τα βοσκά και να τρέφεται από το γάλα τους.

Όταν πληροφορήθηκε τότε ο βασιλιάς, έστειλε άντρες να τον ρίξουν στα άγρια θηρία.

Όχι μόνο δεν τον κατασπάραξαν αλλά ανέβηκε στη ράχη ενός λιονταριού και διέφυγε!

Τότε τον βρήκε και τον θανάτωσε ο ίδιος ο βασιλιάς, διαπερνώντας τα σπλάχνα του με μια τρίαινα.

Αναγνωρίστηκε, ως παιδομάρτυρας από την Εκκλησία μας και η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 2 Σεπτεμβρίου.

Ποιήμα, του Γιάννη Βάρδα:

Άγιε μου Μάμα, άγιε μου, μεγαλομάρτυρά μου,

μια κι 'σαι στο Θεό κοντά παράκληση σου κάνω

μια και προστάτης των βοσκών μια χάρη σου γυρεύω

Μια και κοπέλι που 'σουν-ε μη ξεχαστείς με τ' άλλα

και σε παιχνίδια ρίξεις το και πολυανεμελιάσεις

γ-ή πας κυνήγι σε βουνά και σε κορφές 'πο πίσω

γ-ή βγεις ψηλά στον ουρανό όπου φωνή δε φτάνει

γ-ή να 'ναι ο ύπνος σου βαρύς όντε σε 'πικαλιούμαι

την έγνοια να 'χεις των οζών και να τα παραστέκεις

πρώιμα κι όψιμα νερά η χάρη σου να ρίχνει

κι όντε σκωθεί νεροβοράς και σύρνει η γης κι ο κόσμος

κι όντε σκωθεί ανατολικός κι αρχίξει και χιονίζει

ξεμίστευγέ τα τα οζά και γοργοπλήθαινέ τα

να τα σακάζουν οι βοσκοί και να τα διαχωρίζουν

να 'χουνε στείρα κι έγγαλα αλάλητα κουράδια

να 'ρμένε να τυροκομούν και να ξετογαλιάζουν

να 'χουν-ε τυρομύζηθρα να 'χουν και αθοτύρους

ψιμάρνα και ψιμόριφα για τση λαμπρής τσι μέρες

τράγους μουνούχους και κριγιούς για γάμους και βαφτίσια

όλο το χρόνο στειρικά για τσι χαρές του κόσμου

να βρίσκει ο ξένος που περνά να βρίσκει ο μουσαφίρης

να βρίσκει ο ανήμπορος να βρίσκει ο αρρωστάρης

να βρίσκει η νοικοκυρά να στρώνει στο τραπέζι

να βρίσκει ο πλούσιος κι ο φτωχός και να χορταίνει ο κόσμος.

Άγιε μου Μάμα, άγιε μου, μεγαλομάρτυρά μου,

ξεμίστευγέ τα τα οζά και κάμε τα χιλιάδες

μ αυτά δεν είναι κιανενούς μα η ζωή του κόσμου!

Βοήθειά μας!